Koud, zout en www

In Nederland hebben jullie de eerste vorst van dit jaar al beleefd. Nou, wij ook! Afgelopen maandag liep Etienne de steiger op en daar lag een laagje ijs!! Het was inderdaad koud die nacht en ochtend, maar zo koud hadden we niet verwacht. Daar kwamen we snel van terug, want afgelopen maandag was ook de dag dat de mast weer omhoog ging! Dus vroeg uit bed, want we stonden als eerste gepland. De twee dagen ervoor waaide de wind uit het noorden en zoog de haven een soort van leeg! La Luna rustte op haar kiel en roer, met haar kont (die tegen de kant lag) omhoog. Ai, niet zo’n fijn gevoel. We waren dan ook, toen het iets hoger was en we weer konden ploegen wat naar voren gegaan, maar dat kon ook niet oneindig, want we moesten nog van boord kunnen stappen. Daarnaast maakte het niet heel veel uit, het is en blijft gewoon ondiep. We hoopten dus ook dat we maandag ten eerste, uit onze box konden en ten tweede, onder de kraan konden komen. Na met veel gas draaien, aanloopjes en gewoon veel ploegen lagen we uiteindelijk inderdaad onder de kraan. Er zijn hier veel zeilboten, ook enkele groter, maar allemaal met een mindere diepgang. Men gelooft je dan ook meestal niet echt als je zegt dat je 2 meter steekt. Maar na onze acute stop voor de box bij de kraan konden ze er niet omheen. Even terug voor een aanloopje en toen lagen we vast. Letterlijk! ;-) De mast stond er zo op. Turner Marina doet dat heel professioneel en de jongens helpen allemaal een handje mee. Fijn, want het was inderdaad super koud! Je handen vroren bijna vast aan het aluminium! Binnen hadden we de kachel nog aan, dus eenmaal weer terug in onze box, was het heerlijk met een bakje koffie. Toch zijn we snel daarna maar de lijnen verder op hun plek gaan doen, giek er weer aan, de genua er weer op en nog meer van dat soort dingen. Na een paar uur waren we weer klaar. Alleen het grootzeil zat er nog niet op. Dat we hulp kregen met mast erop was fijn, maar zit, vinden wij, in de prijs, want dit was het duurste adres; meer dan 250 euro voor het erop zetten van de mast wat een half uurtje duurt... We zijn dan ook dinsdag maar weer meteen vertrokken uit de haven. ;-)

 

 Het was dinsdag warmer dan maandag, maar nog zeker niet warm. Op de grote Mobile Bay waaide het ook goed, zo’n 20 knopen, dus de genua kon meteen aan het werk. De hele baai is ondiep, rond de 3 meter en dus zit je continu met een oog naar de dieptemeter te turen. Het ging goed en het was weer wennen, zo’n schuin huis. Het oversteken van de baai en dan een diep genoeg ankerplekje vinden was in totaal zo’n 40 mijl, dus het was, in de snijdende wind, ook meteen een lange dag varen!

 

 We hadden wel wat afwisseling. Ten eerste DOLFIJNEN!! We hadden ze al gezien toen we net een paar minuten uit de stad Mobile waren en op de grote Mobile Bay voeren, vorige week. Voor mij een emotioneel moment...maar ik weet niet echt waarom. Haha! Maar ook gisteren (en vandaag) weer een heleboel gezien. Op de bay zwommen ze met ons mee en hier waar we nu voor anker liggen cirkelen ze rond de boot. Weer genieten! Onze tweede afwisseling: was bezoek! Bezoek van de Customs and Border Protection. (voor de eerste keer in Amerika!) Het was grappig, want ze voeren voorbij en Etienne maakte de opmerking dat wij met een buitenlandse vlag toch eigenlijk wel gecontroleerd zouden moeten worden. Waarop ik naar achteren aan het kijken was en vrij snel kon beamen dat ze dat ook gingen doen, want ze draaiden en kwamen naar ons toe. Super aardige en vriendelijke gasten! Wat anders dan sommige die heel nors en kortaf vragen op je afvuren. Alles werd gecheckt (papierwerk) en was perfect in orde! Heel fijn om te weten! Derde afleiding is het vaargebied. Het is hier alweer zout en na het open water in de grote Mobile bay gingen we weer het smallere water op, de zogenaamde InterCoastal Waterway in de Golf van Mexico naar Florida. We voeren weer langs huizen en bootjes. Helaas was ons eerste plekje te ondiep, dus moesten we verder. We liggen nu in Wolf Bay een enorme baai, maar een prima plekje. Ook vandaag waaide het hard, maar we liggen aan hoger wal, dus prima. En...we hebben hier zelfs internet!! Het is niet te geloven! In de haven lag het er meer uit dan dat het werkte, tot grote frustratie. En nu liggen we voor anker en hebben we verbinding met, nog een aardig snel ook, netwerk. Ik kan hier dus wel weer een weekje blijven! Maar dat doen we niet, want we willen naar warmere oorden... ;-)