Zoals zo vaak als je het naar je zin hebt, vliegt de tijd! We doen echt super leuke dingen en dan heb ik vaak ‘geen tijd’ om even te gaan zitten voor een heel verhaal. En voor je het weet ben je een dikke week verder en kan ik weer een heel boek schrijven!
Ik ga dus gewoon vanaf het begin beginnen…. En dat begon met onze geweldig bezoek aan Pico!
Ik ga dus gewoon vanaf het begin beginnen…. En dat begon met onze geweldig bezoek aan Pico!
Maandag vorige week dus op de pont naar Pico! Lynn en Ian, onze Canadese vrienden, wachten ons aan de andere kant al op en natuurlijk eerst aan de koffie. We rijden het eiland rond. Helaas is de berg op Pico (2351 m hoog) in de wolken en dus gaan we na bezoek aan het bezoekerscentrum weer naar beneden. Pico is schitterend! Het is weer heel anders dan Flores. En wat met name heel interessant is, en redelijk uniek, zijn de ‘wijnvelden’ (Lajido of Criação Velha). Op alle eilanden in de Azoren zijn muurtjes te zien, gebouwd (net zoals de oude huizen) gewoon door het opstapelen van lavastenen. Deze stenen zijn niet heel netjes gebeeldhouwd, maar gewoon in stukken gehakt en als een puzzel op elkaar gelegd. Deze muurtjes markeren landafscheidingen, fungeren als muur voor terrassen en ook als afscheiding voor de wijnranken. En dan zijn het kleine oppervlakken, zo’n 3 bij 3. De wijnranken worden hiertussen verbouwd om zo te profiteren van de warmte die de muurtjes na een dag opwarmen ’s nachts uitstralen en ze houden de zoute lucht ook van de planten weg.
We picknicken op een van de prachtige, speciaal daarvoor, door de overheid gemaakte plaatsen. Gezellig!!
Het is prachtig weer en we genieten van de uitzichten en schattige dorpjes. We kopen eten voor ’s avonds en de vrienden en buren van Lynn en Ian komen ook gezellig eten ’s avonds. Er wordt nog een tafel bijgezet en alle borden komen uit de kast. De vrienden zijn opgegroeid op de Azoren, ongeveer tot 10 jaar en daarna (ieder afzonderlijk met hun familie natuurlijk) geëmigreerd naar California, Amerika. Ze spreken dus prima Engels en Portugees! Een gezellig groepje! En helemaal met Manuel en Maria, de buurtjes. Wat een schatjes! Helaas is mijn woordenschat nog te klein en kan ik niet veel met ze praten. We hebben een ontzettend gezellige avond!
Als we de volgende ochtend wakker worden, regent het. We ontbijten erg laat, maar gezellig en gaan weer op pad. We bezoeken het walvismuseum. Vroeger, tot 1984 was de walvisserij een heel groot ding op alle eilanden hier en m.n. op Pico. We kijken een filmpje uit ’72, een real-life filmpje! Het maakt grote indruk, het is gevaarlijk en rauw werk en dat voor 15 euro per week. Sommigen kunnen er niet van leven, het gaat niet heel het jaar door, en houden er koeien bij, voor 3 euro in de week. We genieten van een late lunch en gaan dan weer naar de veerpont. We moeten helaas afscheid nemen, we zijn super verwend en het waren echt fantastische dagen!!
De volgende dag doen we ‘rustig aan’. Dalwhinnie is gearriveerd en we tijdens de koffie en lunch kletsen we gezellig bij! We gaan nog even naar de supermarkt en happy hour’en bij Café Sport.
De volgende dag varen we om 9 uur de haven uit. Het zou een mooie dag worden, met wat wind. Het is een grauwe grijze dag en na een paar uur zijn we met het tacken niet veel verder weg van Fajal, dus starten we de motor maar. We motoren tussen Pico en Sao Jorge door en zien twee enorme spermwhales, potvissen!! Heel gaaf! En net voor de haven hebben we een ander prachtig beest, een enorme rog! Heel gaaf, hij zwaaide ons nog even met z’n ene vleugel en daarna met z’n andere gedag. Half de middag lopen we het haventje van Velas in. Een heerlijk schitterend, knus haventje! Omringt door een enorme rotswand en aan de andere kant het prachtige dorpje Velas. Het is echt een typisch dorpje van de Azoren, met een grote kerk en daaromheen prachtige kinderkopjes in mooie tekeningen en leuke pittoreske huizen.
De volgende dag varen we om 9 uur de haven uit. Het zou een mooie dag worden, met wat wind. Het is een grauwe grijze dag en na een paar uur zijn we met het tacken niet veel verder weg van Fajal, dus starten we de motor maar. We motoren tussen Pico en Sao Jorge door en zien twee enorme spermwhales, potvissen!! Heel gaaf! En net voor de haven hebben we een ander prachtig beest, een enorme rog! Heel gaaf, hij zwaaide ons nog even met z’n ene vleugel en daarna met z’n andere gedag. Half de middag lopen we het haventje van Velas in. Een heerlijk schitterend, knus haventje! Omringt door een enorme rotswand en aan de andere kant het prachtige dorpje Velas. Het is echt een typisch dorpje van de Azoren, met een grote kerk en daaromheen prachtige kinderkopjes in mooie tekeningen en leuke pittoreske huizen.
Vrijdag gaan we ’s middags met Nicole en Joris (SY Cedo Nulli) op pad. In een dorpje in de buurt, Santo Amaro, is er een locaal feest met aan het einde van de dag stierenvechten. Het vvv zegt drie uur, maar als we daar zijn, hebben de locals het over 5 uur. Uiteindelijk staan we om 5 uur op het veld, naast de bar (een speciaal daarvoor omgebouwde container) en zien we de stieren in bakken aankomen en alle voorbereidingen vinden plaats. Het begint ruim een uur later, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn de enige toeristen en worden voorzichtig bekeken. Er is een stuk grasveld afgezet en daar wordt stier nummer 1 losgelaten. De stoere jongenmannen rennen voor de stier over het veld van rechts naar links. Er zijn er een paar iets baldadiger en eindigen op z’n kop of ‘knuffelend’ met hem op de grond. Erg vermakelijk! Daarna als afsluiting heerlijk gegeten bij restaurant Acor!
De dag erna zouden de stieren door de straten rennen. Dus wij weer met de taxi. Toen we het dorp inreden stonden er al bij de bar en herkenden ons. We werden onthaald als oude bekenden. Heel grappig!! Lootjes getrokken voor prijzen, 180 stuks voor een paar euro en maar een klein bakje gewonnen. De buurman had medelijden met ons en zo kregen Nicole en ik ieder een tafelkleedje. Enorm gelachen! Aan de bar ook, wijn uit een plastic bekertje voor 50 cent! En we kregen van alles te proeven. De tuinbonen gemarineerd in een sausje waren super lekker en Joris, Nicole en Etienne proefden ook nog een donut en gevuld ei. We kletsen met de helden van gisteren en de oude stierenvechters.
Toen de stieren door de straat gingen rennen (eigenlijk meer de kruising voor de kerk) gingen wij hoog achter een muurtje bij de kerk staan. Heel grappig ook dit keer, maar nu waren het serieuze stieren! Een enorm leuk locaal evenement waar het hele dorp voor uitloopt. Heel gaaf en goh, wat zijn de mensen hier vriendelijk en gastvrij.
[[image:sao-jorge-santo-amaro-bulls-on-street-2.jpg::center:0]]
Gisteren zijn we met Joris en Nicole het eiland rond gaan rijden. Met een knalrode Toyota Aygo hebben we echt het hele eiland rondgecrost en zelfs een padje gehad dat toch wel heeeeeel steil was. Super leuk en Sao Jorge is ook weer een prachtig eiland!We gaan voor een bezoek aan de locale tonijnfabriek (die super lekkere tonijn in blik maken), maar een officieel gezelschap is ons voor en wij kunnen niet mee. Op naar de koffieplantage. Heerlijke locale espresso en de dochter vertelt vol passie over de koffie.
Het weer wisselt van nattig in de wolken, tot zon aan de waterkant. We worden vermaakt met prachtige vergezichten en typische Portugese dorpjes. We lunchen lekker in het meest zuidoostelijke puntje en rijden dan via de kaasfabriek naar het noordelijkste punt.
Weer een super gezellige, geslaagde dag!
Vandaag doen we rustig aan. Nog even broodjes halen en mijn zeillaarzen bij de schoenmaker gebracht. Die heeft wel het meest kleine winkeltje ooit gezien!! Morgen gaan we verder naar Terceira. Erg benieuwd hoe het daar gaat zijn, want in de stad alleen al (waar we gaan liggen) wonen bijna 4 keer zoveel mensen (ong. 35.000) dan hier op heel eiland (ong. 9.000). En dit heerlijke kneuterige, ontzettend gastvrije sfeertje, daar hou ik toch wel van
PS Wil je nog meer foto's zien? Er zijn nu albums in 'Foto's' van Horta, Pico en Sao Jorge!
