maandag 7 december 2015

'Forgotten"

Inmiddels hebben we de forgotten highway en valley al gezien en nu zijn we op de ‘Forgotten Coast’, de vergeten kust. Geen idee waarom het hier zo heet, maar het is hier wel leuk! Heel lief om te zien dat jullie mijn verjaardag (4 december) niet ‘forgotten’ hadden en ook Etienne had de slingers opgehangen. We landen die dag aan in Apalachicola (spreek uit apalatjsi-kola). Een grappig plaatsje, maar met vreselijke steigers! Daar mogen we niet teveel op mopperen, want ze waren gratis, maar tjeetje... Het stroomt hier redelijk omdat even verder een opening de grote zee op zit en de steigers zijn dwars op de stroom, met een heel klein vingerpiertje, 2 houten palen rechts en links en de steiger is erg hoog. Met de gave stroom en de aardige wind van die dag was het dan ook vooral gebruikmaken van de palen om de box in te gaan. Natuurlijk ging dat goed, maar de schoonheidsprijs zouden we er niet voor gekregen hebben. We moesten bellen naar de havenmeester, maar omdat we geen locale telefoon hebben, maar op zoek naar hem. Bij een picknicktafel onder een afdakje zaten wat oude mannen te keuvelen en die wisten wel wie we moesten hebben, het was namelijk ook de politiechef. “Maar maak je geen zorgen, want hij komt vast wel langs en anders maar niet” was hun advies. Prima dus! Wij het dorpje in. Een superleuk toeristisch, gezellig en kneuterig gebeuren, met gave boetiekjes, hippe giftshops en een paar restaurant en cafeetjes. Ook een prima supermarkt met een bijzondere naam; de Piggly Wiggly. Je moet het een hardop uitspreken... “De Piggly Wiggly in Apalachicola” Hoe grappig! En drie keer raden wat het logo van deze supermarktketen is? Inderdaad een varkenskopje. We bleven een dagje liggen want zaterdag zou er een locale markt zijn in het kader van ‘locale cadeautjes scoren voor de kerst’. Nou, het was gezellig druk in het plaatsje, maar ik had het idee van ‘onze’ kerstmarkten in mijn hoofd, en helaas daardoor viel deze wat tegen. Maakt niet uit, het was toch wel gezellig en wij vermaken ons al snel met een praatje hier en daar en wat afstruinen van antiekzaakjes. Gisterenochtend weer verder. De wind komt niet meer uit het noorden, waardoor het iets warmer was. Er stond nog wel aardig wat wind en we moesten een grote baai oversteken, met de wind op kop, dus het was een hobbelig tochtje. Half de middag voeren we de rivier op bij Carrabelle en werd het weer rustig. Hier hebben we ons anker laten vallen. Vandaag hebben we het grootzeil erop gezet, stagen gesteld en even Carrabelle bekeken. Dit plaatsje moet het kleinste politiebureau hebben (grootte van een telefooncel), maar het was zo klein dat wij het niet gevonden hebben. Morgen gaan we weer verder. We gaan oversteken naar Tampa Bay, zo’n 190 nm. Goh, weer twee daagjes op zee. Vanavond dus weer nasi maken voor een paar dagen...da’s lang geleden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten