Langzaam gaan we steeds meer naar het oosten. Warmer weer, hopen we. Maar na een paar prima dagen met veel zon, komt de wind uit het noorden en is het weer koud! Eergisteren was het nog mooi en zonnig met een paar wolken, maar gisteren regende het heel veel en vandaag was er een hele koude wind.
.
De zon van eergisteren was heerlijk en paste bij de omgeving, want we dropten ons anker in Grand Lagoon bij Panama City Beach. En daarmee lagen we recht voor het appartement van Bob en Laurie. Cruisers die we vier jaar geleden (!) in Grenada hebben ontmoet. Het was ontzettend leuk om elkaar weer te zien en we kwamen niet uitgekletst. Zij zijn na Grenada van bootleven overgegaan op landleven maar eerst nog rondgereisd met een enorme camper! Een 'RV' noemen ze dat hier, het is kruising tussen een bus en camper, die je (verwacht ik) alleen in de US ziet, want volgens mij moet je daar bij ons je groot rijbewijs voor hebben en parkeren kun je nergens. ;-) Nu wonen ze dus in Panama City Beach en wanneer het hier te druk wordt gaan ze naar een ander plekje in Florida. We hebben ook hun nieuwe boot bewonderd, een schattig bootje, McTug genaamd. Het is namelijk net een klein duwbootje.
.
Met zonsondergang waren we natuurlijk op het strand. Het heet hier niet voor niets 'Beach', want dit plaatsje is een toeristisch mekka met eindeloze stranden, vele restaurants, bars en typische toeristische strandwinkels. Passend in het geheel van neonreclames is er een gebouw op z'n kop (een kermisattractie zeg maar) en de grootste nachtclub. Tijdens de Amerikaans Springbreak (vakantie) is het hier enorm druk met jongeren, nu was het erg rustig en was veel dicht. We bleven maar even in het prachtige witte, piepende zand op het strand, want je adem werd je dit keer niet zo zeer ontnomen door het uitzicht, maar meer door de alge in de lucht. Nog nooit meegemaakt, maar door de waternevel met alge ging je keel kriebelen, moest je hoesten en werd kortademig… Heel bizar!
.
Lekker en gezellig gegeten 's avonds! En de volgende dag nog even koffie gedronken en gekletst. Etienne heeft Bob even geholpen met de stabilisatoren van McTug en toen was het weer tijd om afscheid te nemen. Maar we hebben voor een volgende keer afgesproken in NL, wanneer wij weer in een huis met logeerkamer wonen.
.
Vandaag was het gelukkig droog, maar met een aardige noordenwind was het bizar koud! Het was wel een leuk tochtje varen. Er is hier een enorme militaire luchtbasis, waar ze op dit moment de (nieuwe) F-35's (Starfighters) aan het testen zijn, dus we zagen ze af en aan vliegen. Gaaf! Verder nog een paar gave militaire hovercrafts gezien.
.
We dachten nog een bezoekje te krijgen van de kustwacht, die op volle snelheid aankwam, afzakte naast ons en daar heel lang bleef varen. Maar de jongens (in korte mouwen) zwaaide alleen maar vanachter het raam en vonden het waarschijnlijk te koud omdat ze ons in volle bepakking en met muts en handschoenen zagen zitten. De laatste 'lage' brug van 50 feet konden we makkelijk onderdoor, de meetschaal gaf zelfs 52 aan, dus dat was fijn. We liggen nu met het riet aan de ene kant en de naaldbomen aan de andere kant in een smal riviertje. Ik moet eerlijk bekennen dat we vanmiddag verder niet hebben gekeken, want we zijn meteen binnen gaan zitten…met de kachel aan! ;-)
.
De zon van eergisteren was heerlijk en paste bij de omgeving, want we dropten ons anker in Grand Lagoon bij Panama City Beach. En daarmee lagen we recht voor het appartement van Bob en Laurie. Cruisers die we vier jaar geleden (!) in Grenada hebben ontmoet. Het was ontzettend leuk om elkaar weer te zien en we kwamen niet uitgekletst. Zij zijn na Grenada van bootleven overgegaan op landleven maar eerst nog rondgereisd met een enorme camper! Een 'RV' noemen ze dat hier, het is kruising tussen een bus en camper, die je (verwacht ik) alleen in de US ziet, want volgens mij moet je daar bij ons je groot rijbewijs voor hebben en parkeren kun je nergens. ;-) Nu wonen ze dus in Panama City Beach en wanneer het hier te druk wordt gaan ze naar een ander plekje in Florida. We hebben ook hun nieuwe boot bewonderd, een schattig bootje, McTug genaamd. Het is namelijk net een klein duwbootje.
.
Met zonsondergang waren we natuurlijk op het strand. Het heet hier niet voor niets 'Beach', want dit plaatsje is een toeristisch mekka met eindeloze stranden, vele restaurants, bars en typische toeristische strandwinkels. Passend in het geheel van neonreclames is er een gebouw op z'n kop (een kermisattractie zeg maar) en de grootste nachtclub. Tijdens de Amerikaans Springbreak (vakantie) is het hier enorm druk met jongeren, nu was het erg rustig en was veel dicht. We bleven maar even in het prachtige witte, piepende zand op het strand, want je adem werd je dit keer niet zo zeer ontnomen door het uitzicht, maar meer door de alge in de lucht. Nog nooit meegemaakt, maar door de waternevel met alge ging je keel kriebelen, moest je hoesten en werd kortademig… Heel bizar!
.
Lekker en gezellig gegeten 's avonds! En de volgende dag nog even koffie gedronken en gekletst. Etienne heeft Bob even geholpen met de stabilisatoren van McTug en toen was het weer tijd om afscheid te nemen. Maar we hebben voor een volgende keer afgesproken in NL, wanneer wij weer in een huis met logeerkamer wonen.
.
Vandaag was het gelukkig droog, maar met een aardige noordenwind was het bizar koud! Het was wel een leuk tochtje varen. Er is hier een enorme militaire luchtbasis, waar ze op dit moment de (nieuwe) F-35's (Starfighters) aan het testen zijn, dus we zagen ze af en aan vliegen. Gaaf! Verder nog een paar gave militaire hovercrafts gezien.
.
We dachten nog een bezoekje te krijgen van de kustwacht, die op volle snelheid aankwam, afzakte naast ons en daar heel lang bleef varen. Maar de jongens (in korte mouwen) zwaaide alleen maar vanachter het raam en vonden het waarschijnlijk te koud omdat ze ons in volle bepakking en met muts en handschoenen zagen zitten. De laatste 'lage' brug van 50 feet konden we makkelijk onderdoor, de meetschaal gaf zelfs 52 aan, dus dat was fijn. We liggen nu met het riet aan de ene kant en de naaldbomen aan de andere kant in een smal riviertje. Ik moet eerlijk bekennen dat we vanmiddag verder niet hebben gekeken, want we zijn meteen binnen gaan zitten…met de kachel aan! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten