Eergisterenavond zijn we, zonder kleerscheuren in Bermuda aangekomen. Wel een paar blauwe en beurse plekken en La Luna heeft een scheur in de bimini.
Vorige week op 1 mei vertrokken wij uit Marsh Harbour, Bahamas. Het weergat zag er ok uit, eerste dagen scherp, daarna misschien wel weinig wind. En inderdaad, de eerste dagen hadden we de wind 60 graden in. Op dit gestamp, gecombineerd met wat zenuwen vanwege weer een wat langere zeiltocht, maakte dat ik goed ziek was. Helaas twee dagen lang.
Het weer veranderde met de dag, waardoor we het komende front helaas niet konden vermijden. Dalwhinnie (yeah, onze lieve vrienden zijn weer in de buurt!) gelukkig wel en dook eronderdoor, de Blue's kwam er helaas ook in terecht.
Het front kwam gelukkig overdag over en bouwde langzaam op. Op het heetst van de strijd waren we een paar uurtjes gaan bijliggen (de nautische term voor, vrij vertaald, de boot gaat dwars liggen en beslist het van hier) en dat maakte het ineens erg rustig aan boord. Het regende heel de dag en er kwamen ook zoute spetters over. Het waaide hard, 55 knopen! Niet leuk! Maar met alleen het vierde rif ws het goed te doen. Het heeft op mij wel veel indruk gemaakt, maar bang ben ik niet geweest. Zo erg was het nou eigenlijk ook weer niet en dat denk je helemaal als je een nacht goed hebt geslapen....
Toch was het heftig en gelukkig duurde het niet te lang. Ook hadden we mazzel dat het maar een kort frontje was. In de nacht was de wind helemaal verdwenen en konden we verder motorend naar Bermuda. Ik heb tijdens ons dagelijkse netje met Dalwhinnie en de Blue's, iets te hard geroepen dat "mij motoren na de storm niet erg lijkt". Want zo bewegen we onszelf de laatste dagen, nog steeds in een grijze wereld en geregeld een bui. De laatste nacht, afgelopen zaterdag, zien we net voordat het donker wordt de buiengrens wegtrekken en brengen we de nacht weer onder de sterren door.
De volgende dag kan alles naar buiten. Het is stralend weer en dus kunnen zaken weer drogen. En zo lopen we, aan het einde van de dag, zondag, Bermuda binnen. We worden binnen gezwaaid door de Blue's en de andere NL'se boten Wildeman en Long John Silver. Tot onze grote verassing is er ook Superted, waarmee we 4 jaar geleden samen Nieuw Zeeland verlieten en daarna ieder ons eigen weg ging.
We staan te tollen bij het inklaren. De laatste dagen hebben we al wat kunnen bijkomen, maar toch gaat de adrenaline of spanning pas echt uit je lichaam als je echt veilig binnen ligt. We droppen het anker en de motor gaat uit. Onze oren kunnen het eerste half uur de stilte niet aan en dat geeft je een raar gevoel in je hoofd. Na de chili gaan we snel slapen. Nou ja, we praten nog een hele lange tijd na tot de slaap ons overmeesterd en we hebben een perfecte nachtrust.
De volgende dag gaan we meteen onze energie uitbuiten en worden dingen gedaan en de boot van binnen weer zoutvrij gemaakt. Ik krijg mijn hoofd nog niet in ruststand en houd mezelf dus maar druk bezig. 's Avonds gaan we lekker borrelen met alle NL'ers hier. Het was me het tochtje wel en is er een voor op de zwarte lijst. Maar Bermuda met haar pittoreske George Town en het heerlijke rustige weer maakt veel goed. We gaan al snel weer in de 'geniet-stand'!
Vorige week op 1 mei vertrokken wij uit Marsh Harbour, Bahamas. Het weergat zag er ok uit, eerste dagen scherp, daarna misschien wel weinig wind. En inderdaad, de eerste dagen hadden we de wind 60 graden in. Op dit gestamp, gecombineerd met wat zenuwen vanwege weer een wat langere zeiltocht, maakte dat ik goed ziek was. Helaas twee dagen lang.
Het weer veranderde met de dag, waardoor we het komende front helaas niet konden vermijden. Dalwhinnie (yeah, onze lieve vrienden zijn weer in de buurt!) gelukkig wel en dook eronderdoor, de Blue's kwam er helaas ook in terecht.
Het front kwam gelukkig overdag over en bouwde langzaam op. Op het heetst van de strijd waren we een paar uurtjes gaan bijliggen (de nautische term voor, vrij vertaald, de boot gaat dwars liggen en beslist het van hier) en dat maakte het ineens erg rustig aan boord. Het regende heel de dag en er kwamen ook zoute spetters over. Het waaide hard, 55 knopen! Niet leuk! Maar met alleen het vierde rif ws het goed te doen. Het heeft op mij wel veel indruk gemaakt, maar bang ben ik niet geweest. Zo erg was het nou eigenlijk ook weer niet en dat denk je helemaal als je een nacht goed hebt geslapen....
Toch was het heftig en gelukkig duurde het niet te lang. Ook hadden we mazzel dat het maar een kort frontje was. In de nacht was de wind helemaal verdwenen en konden we verder motorend naar Bermuda. Ik heb tijdens ons dagelijkse netje met Dalwhinnie en de Blue's, iets te hard geroepen dat "mij motoren na de storm niet erg lijkt". Want zo bewegen we onszelf de laatste dagen, nog steeds in een grijze wereld en geregeld een bui. De laatste nacht, afgelopen zaterdag, zien we net voordat het donker wordt de buiengrens wegtrekken en brengen we de nacht weer onder de sterren door.
De volgende dag kan alles naar buiten. Het is stralend weer en dus kunnen zaken weer drogen. En zo lopen we, aan het einde van de dag, zondag, Bermuda binnen. We worden binnen gezwaaid door de Blue's en de andere NL'se boten Wildeman en Long John Silver. Tot onze grote verassing is er ook Superted, waarmee we 4 jaar geleden samen Nieuw Zeeland verlieten en daarna ieder ons eigen weg ging.
We staan te tollen bij het inklaren. De laatste dagen hebben we al wat kunnen bijkomen, maar toch gaat de adrenaline of spanning pas echt uit je lichaam als je echt veilig binnen ligt. We droppen het anker en de motor gaat uit. Onze oren kunnen het eerste half uur de stilte niet aan en dat geeft je een raar gevoel in je hoofd. Na de chili gaan we snel slapen. Nou ja, we praten nog een hele lange tijd na tot de slaap ons overmeesterd en we hebben een perfecte nachtrust.
De volgende dag gaan we meteen onze energie uitbuiten en worden dingen gedaan en de boot van binnen weer zoutvrij gemaakt. Ik krijg mijn hoofd nog niet in ruststand en houd mezelf dus maar druk bezig. 's Avonds gaan we lekker borrelen met alle NL'ers hier. Het was me het tochtje wel en is er een voor op de zwarte lijst. Maar Bermuda met haar pittoreske George Town en het heerlijke rustige weer maakt veel goed. We gaan al snel weer in de 'geniet-stand'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten