Het was een lekkere dag toen we naar de Keys zeilden. Heel rustig en met de wind vanaf het land, weinig golven. De Keys zijn ondiep en best open. We dropten voor de eerste nacht ons anker dan ook gewoon midden voor een eiland aan de kant van de Golf van Mexico. Met de wind komende vanuit het oosten, prima dus. Het is ondiep, zanderig en redelijk helder, het water heeft dus weer een prachtige blauwgroenige kleur!
.
De volgende dag verder naar Key West. Het meest zuidelijke eiland van de Florida Keys. Het waaide aardig deze dag, om maar niet te zeggen, gewoon hard! Het was wel scherp varen, dus niet heel comfortabel. Ook is het bij Key West niet echt een beschutte ankerplek. We hebben een plekje voor alle boten kunnen vinden en liggen hier alweer een paar dagen. Het is hier druk met boten! Enorm! Maar eigenlijk is het gewoon zowieso druk hier. Elke dag ligt er wel 1 of 2 cruiseschepen en er zijn ook veel toeristen op het eiland.
.
De wind is draaierig en vlagerig de laatste dagen, dit maakt dat het af en toe erg onrustig is op de ankerplaats. Zeker wanneer het wind tegen tij wordt, dan wordt het choppy en worden we soms aardig nat in de dinghy. Maar het is wel prima. We hebben alweer aardig wat van deze key verkent. Het is inderdaad heel erg toeristisch, maar daardoor is er ook veel te zien! Buiten alle mensen. want dat is ook zeker een kleurrijk geheel. Veel Amerikanen, maar zeker zo veel Oost-Europeanen. De vele restaurants en bars serveren heel de dag alcohol, wat gisteren bijvoorbeeld een enorme grote Oost-Europeaanse griet verleide haar blote boezem te laten zien aan een stel obers. Ja, je kijkt je ogen uit.
.
De place-to-be is Duval Street, die van de ene kant van het eiland naar de andere kant loopt. Toen we gisteren deze straat afliepen ben ik nog nooit zo vaak herinnerd aan het feit dat ik wallen onder mijn ogen heb! Bij elke zaak (en dat waren er minstens 4) waar ze crèmepjes verkopen, sprak een verkoper (man uit Israel, vrouw uit Estonia) ons aan. En dat gaat dan natuurlijk onder een leuk (verkoop!)praatje. Ik toch nieuwsgierig en liet ze van alles onder m'n ogen smeren. Een van de smeerseltjes werkte wel erg goed tegen mijn lachrimpeltjes, maar die hoeven nu net niet weg. ;-) Wel, ik heb natuurlijk niets gekocht, want zo goed werkte het ook niet voor die 200 dollar!
.
We zijn ook al op het meest zuidelijke puntje van Amerika geweest. Dat is niet precies waar, want dat is waar nu een militaire basis is, dus toeristen niet mogen komen. Er staat een homp in de vorm van een boei met wat tekst erop, waar iedereen graag mee op de foto wilt. En dat is te zien, want toen we de hoek om kwamen, stond er al een rij zolang als de straat te wachten voor hun 'fotomoment'. Dat doen wij, als echte nuchtere NL'ers, natuurlijk niet en dus heb ik gewacht voor een momentje tussen een gezin met een schare kinderen (die blij waren dat ze nu naar het strand konden en met een noodgang wegrenden) en een ouder stel (dat schoorvoetend de homp naderde) om van deze 'boei' een kale foto te maken.
.
We hebben nog veel meer gedaan, maar daarover later meer.
At 11-1-2016 22:28 (utc) our position was 24°34.17'N 081°48.13'W
.
De volgende dag verder naar Key West. Het meest zuidelijke eiland van de Florida Keys. Het waaide aardig deze dag, om maar niet te zeggen, gewoon hard! Het was wel scherp varen, dus niet heel comfortabel. Ook is het bij Key West niet echt een beschutte ankerplek. We hebben een plekje voor alle boten kunnen vinden en liggen hier alweer een paar dagen. Het is hier druk met boten! Enorm! Maar eigenlijk is het gewoon zowieso druk hier. Elke dag ligt er wel 1 of 2 cruiseschepen en er zijn ook veel toeristen op het eiland.
.
De wind is draaierig en vlagerig de laatste dagen, dit maakt dat het af en toe erg onrustig is op de ankerplaats. Zeker wanneer het wind tegen tij wordt, dan wordt het choppy en worden we soms aardig nat in de dinghy. Maar het is wel prima. We hebben alweer aardig wat van deze key verkent. Het is inderdaad heel erg toeristisch, maar daardoor is er ook veel te zien! Buiten alle mensen. want dat is ook zeker een kleurrijk geheel. Veel Amerikanen, maar zeker zo veel Oost-Europeanen. De vele restaurants en bars serveren heel de dag alcohol, wat gisteren bijvoorbeeld een enorme grote Oost-Europeaanse griet verleide haar blote boezem te laten zien aan een stel obers. Ja, je kijkt je ogen uit.
.
De place-to-be is Duval Street, die van de ene kant van het eiland naar de andere kant loopt. Toen we gisteren deze straat afliepen ben ik nog nooit zo vaak herinnerd aan het feit dat ik wallen onder mijn ogen heb! Bij elke zaak (en dat waren er minstens 4) waar ze crèmepjes verkopen, sprak een verkoper (man uit Israel, vrouw uit Estonia) ons aan. En dat gaat dan natuurlijk onder een leuk (verkoop!)praatje. Ik toch nieuwsgierig en liet ze van alles onder m'n ogen smeren. Een van de smeerseltjes werkte wel erg goed tegen mijn lachrimpeltjes, maar die hoeven nu net niet weg. ;-) Wel, ik heb natuurlijk niets gekocht, want zo goed werkte het ook niet voor die 200 dollar!
.
We zijn ook al op het meest zuidelijke puntje van Amerika geweest. Dat is niet precies waar, want dat is waar nu een militaire basis is, dus toeristen niet mogen komen. Er staat een homp in de vorm van een boei met wat tekst erop, waar iedereen graag mee op de foto wilt. En dat is te zien, want toen we de hoek om kwamen, stond er al een rij zolang als de straat te wachten voor hun 'fotomoment'. Dat doen wij, als echte nuchtere NL'ers, natuurlijk niet en dus heb ik gewacht voor een momentje tussen een gezin met een schare kinderen (die blij waren dat ze nu naar het strand konden en met een noodgang wegrenden) en een ouder stel (dat schoorvoetend de homp naderde) om van deze 'boei' een kale foto te maken.
.
We hebben nog veel meer gedaan, maar daarover later meer.
At 11-1-2016 22:28 (utc) our position was 24°34.17'N 081°48.13'W
Geen opmerkingen:
Een reactie posten